Bir zamanlar, dağların ardında, karanlık ve sessiz bir köy vardı. Güneş oraya çok az uğrardı. İnsanlar yıllardır gölgeler içinde yaşamaya alışmıştı. Neşe unutulmuştu, umut bir efsane gibi anlatılırdı.
Bir gün, uzak diyarlardan bir yolcu köye geldi. Elinde sadece küçük bir mum vardı. Köylüler gülerek yaklaştı:
“Burada o mum ne işe yarar ki? Bu karanlık yutmaz mı onu?”
Yolcu sakince cevap verdi:
“Bu küçük ışıkla kendi yolumu görebiliyorum. Belki sen de kendi yolunu görmek istersin.”
İlk gece, köyün ortasına bir masa koydu. Mumunu yaktı ve oturdu. Başta kimse yaklaşmadı. Ama zamanla biri geldi, sonra bir diğeri. Her biri muma yaklaştıkça kendi içlerindeki sıcaklığı fark etti.
Bir çocuk cesaretle sordu:
“Ben de kendi mumumu yakabilir miyim?”
Yolcu gülümsedi:
“Senin mumun zaten var. Sadece hatırlaman yeter.”
O günden sonra, köyde her gece bir mum daha yandı. Karanlık azaldı, insanlar birbirinin ışığını görmeye başladı. Çünkü tek bir mum bile, karanlığı sorgulatmaya yeterdi.
Farkındalık Mesajı:
Senin de içinde yanan bir mum var. Bazen sönük hissedebilirsin ama tamamen sönmez. Karanlık, ışığın yokluğu değil, hatırlanmamış halidir. İçindeki ışığı hatırla.
Mindfulness Egzersizi: “İçindeki Işığa Dokun”
🕯️ Gözlerini kapat.
Burnundan derin bir nefes al ve verirken şu cümleyi içinden tekrar et:
“İçimde bir ışık var.”
Bir mum hayal et. O mumun sadece sana ait olduğunu düşün.
O ışıkla yüzünü, kalbini ve çevreni aydınlat.
Bugün karşına çıkan herkese “bir mum” gibi davran.
Nazik bir söz, içten bir bakış ya da bir gülümsemeyle ışığını paylaş.
Katkıda Bulun
Senin iç ışığın ne zaman en parlaktı?
Ve ne zaman biraz daha hatırlamaya ihtiyaç duydun?
Yorumlara yaz:
“Benim iç ışığım ___ anında bana yol olmuştu…”
Bu hikayeyi paylaş. Belki karanlıkta yön arayan biri için tek bir cümle bile mum olabilir.
DEĞİŞİM ÖNCE KENDİNDEN BAŞLAR 
Yorum bırakın