New York’ta, Brooklyn Köprüsü üzerinde her gün dilenen bir kör adam vardı. Boynunda asılı tabelada şu yazılıydı:

“Doğuştan körüm. Yardım edin.”

Günlük kazancı sekiz-on doları geçmiyordu. Bir gün, köprüden geçen bir şair onun tabelasını fark etti. Sessizce yanına yaklaştı ve sordu:

“Günde ne kadar kazanıyorsun?”

Dilenci yanıtladı:

“Sekiz ya da on dolar kadar…”

Şair duraksadı. Sonra dilencinin boynundaki tabelayı çevirdi ve arkasına bir şeyler yazdı. Gülümseyerek:

“Şimdi buraya senin kazancını artıracak birkaç kelime karaladım. Bir hafta sonra yine uğrayacağım. Bakalım işe yarayacak mı?” dedi ve uzaklaştı.

Bir hafta sonra şair sözünü tuttu ve dilencinin yanına döndü. Kendini tanıtınca dilencinin yüzünde bir tebessüm belirdi:

“Bayım size ne kadar teşekkür etsem azdır! Kazancım neredeyse iki katına çıktı. Ama lütfen söyleyin, tabelama ne yazdınız?”

Şair gülümsedi ve yanıtladı:

“Bahar gelecek… ama ben yine göremeyeceğim.”


💡

Kelimeler bazen gerçekliği sadece anlatmaz, hissettirir.

🔹 Bir mesajın etkisi, içindeki duyguda gizlidir.
🔹 İyilik, bazen bir cümleyi değiştirmekle başlar.
🔹 Empati kurmak, sadece bakmak değil; görmektir.


🧠 Erdem: Empati

Bu hikaye şu soruları düşündürür:

  • Bugün birinin duygularını daha derinden anlamak için ne yapabilirsin?
  • Yardım etmek her zaman para vermek değildir. Bazen birkaç anlayış dolu kelime yeterli olabilir.
  • Sen de kelimelerinle birinin gönlünü açabilir misin?

🎨 Mini Görev: Senin Cümlen

Bu akşam kendi tabelanı yaz. Ama bu bir şikâyet değil, bir umut, bir çağrı, bir teşekkür cümlesi olsun.

Örneğin:

“Yarın yeniden deneyeceğim.”
“Karanlıkta bile parlayan insanlar var.”
“Gülümsemen, düşündüğünden daha çok şey değiştiriyor.”

Bunu not defterine ya da aynana yaz. Hayatına yansımasına izin ver.

Yorum bırakın

Popüler